NEW YORK, NEW YORK – 25 JUNI: Cedric Coward (R) schudt handen met NBA-commissaris Adam Silver (L) nadat hij als elfde in totaal werd gedraft door de Portland Trailblazers tijdens de eerste ronde van de NBA Draft 2025 in het Barclays Center op 25 juni 2025 in de wijk Brooklyn in New York City. OPMERKING VOOR GEBRUIKER: Gebruiker erkent uitdrukkelijk en gaat ermee akkoord dat door het downloaden en/of gebruiken van deze foto, gebruiker instemt met de voorwaarden van de Getty Images-licentieovereenkomst. (Foto door Sarah Stier/Getty Images)
Getty Images
Met een nieuwe focus op teamdiepte moeten NBA-teams nu hun financiën anders structureren als ze tussen de acht of negen rotatiespelers willen hebben die kunnen concurreren in de playoffs.
Met de zeldzame uitzondering van het opbouwen van een team met drie sterren via de draft, zoals de Oklahoma City Thunder deed, lijkt het draaiboek voor de overgrote meerderheid van NBA-organisaties het twee-sterrenmodel te zijn, waarbij ze tussen 50-70% van hun salarisplafond besteden aan twee spelers, en vervolgens de rest van het plafond (dat ze kunnen overschrijden) invullen via mid-level exceptions en transfers.
Teamvriendelijke contractverlengingen
Meer dan ooit zoeken teams naar contractuele koopjes, zelfs met de uitdaging dat ze deze spelers later niet kunnen behouden.
(De limiet voor veteraanverlengingen is 140% van het laatste salarisjaarbedrag van een speler, of het gemiddelde contract.)
Als een potentiële titelkandidaat een of twee spelers voor enkele jaren aanzienlijk onder de marktwaarde kan krijgen, maar dat stelt hen in staat om echt mee te dingen naar een titel, lijkt het er nu op dat teams bereid zijn om flexibiliteit op lange termijn op te offeren om een kort competitief venster te optimaliseren.
Hetzelfde kan zelfs gezegd worden van rookie-verlengingen, waar we nu vier teams in restricted free agency zien (Brooklyn, Chicago, Golden State en Philadelphia) die alles uit spelers van vorig jaar proberen te persen.
Teams zijn simpelweg bang om te veel te betalen, omdat ze weten dat ze geld nodig hebben om twee volledige rotaties te betalen, wat kostbaar is.
De weg vooruit
Voor teams die vooruit willen, zullen de beperkingen die gepaard gaan met de twee aprons vaak hun hand forceren.
Als een team een van beide aprons doorbreekt, kunnen ze geen enkele dollar terugkrijgen in een ruil, waardoor het letterlijk onmogelijk wordt voor twee apron-teams om een deal te sluiten, tenzij de salarissen perfect op elkaar aansluiten.
Zouden we meer teams deals zien structureren waarbij ze een speler een contract geven met ronde getallen? Het zou elke ruil gemakkelijker maken als twee teams beide een speler hebben die, zeg, precies $18 miljoen verdient, in plaats van $18.793.722 of andere oneven getallen.
Er zijn manieren voor teams om op die manier creatief te zijn, maar dat verandert niets aan het feit dat de beperkingen nog steeds van kracht zijn, en als zodanig zullen teams ruimte moeten reserveren voor hun uiteindelijke visie, ervan uitgaande dat ze inderdaad geloven in het idee van diepte.
Dit zal een interessant effect hebben op de NBA-middenklasse, waar meer spelers zichzelf financieel in het Non-Tax MLE-gebied kunnen bevinden, en waar het speelveld niet te veel naar de sterren is verschoven.
We zullen zien hoe NBA-teams besluiten vooruit te plannen, maar één ding is zeker. Het financiële landschap van de competitie zou drastisch kunnen veranderen.
Tenzij anders vermeld, alle statistieken via NBA.com, PBPStats, Cleaning the Glass of Basketball-Reference. Alle salarisinformatie via Spotrac. Alle noteringen met dank aan FanDuel Sportsbook.
Bron: https://www.forbes.com/sites/mortenjensen/2025/09/01/how-new-approach-to-nba-salary-cap-could-change-financial-landscape/
